Seferihisar, İzmir’in merkeze yakın ilçelerinden biri olarak son yıllarda yoğun bir kentleşme baskısı altında. İlçenin otantik, müstakil ve doğal tüm unsurları kent formu içinde kaybolma tehdidiyle yüz yüze. Küreselleşmenin şehirleri aynılaştırmasına karşı bir oluşum olan Uluslararası Cittaslow Şehirler Türkiye Ağı’na ilk katılan ve “yavaş şehir” ünvanı alan ilçenin denize yakınlığı da hızla betonlaşarak metropolün bir uzantısına dönüşmesinde etkili. Bu projede, Seferihisar’ın dönüşüm sürecinde kent-doğa mücadelesinde keskin hatların oluştuğu sınırlar, kentleşme baskısının ihlal tehdidi ve bu tehdit karşısında var kalma mücadelesi veren müstakil yerleşim, tarım alanları, hayvancılık ve gıda üretimi gibi doğa bileşenlerinin son direniş örnekleri belgelenmeye çalışılmıştır. Yaklaşım olarak doğa-kent zıtlığını temel alan projenin temel argümanı, kentleşme baskısı ile yüz yüze olan doğal alanlarda geçiş sürecinde keskin sınırlar ve zıtlıklar oluştuğu; ancak bir süre sonra bu zıtlığın yerini kentleşme lehine bir benzeşme, aynılaşma ve yok oluş beraberinde homojen bir kent dokusuna, yani uyuma bıraktığıdır.

SINIR-İHLAL-DİRENİŞ

İzmir-Seferihisar, İzmir, 2023

Seferihisar, İzmir’in merkeze yakın ilçelerinden biri olarak son yıllarda yoğun bir kentleşme baskısı altında. İlçenin otantik, müstakil ve doğal tüm unsurları kent formu içinde kaybolma tehdidiyle yüz yüze. Küreselleşmenin şehirleri aynılaştırmasına karşı bir oluşum olan Uluslararası Cittaslow Şehirler Türkiye Ağı’na ilk katılan ve “yavaş şehir” ünvanı alan ilçenin denize yakınlığı da hızla betonlaşarak metropolün bir uzantısına dönüşmesinde etkili. Bu projede, Seferihisar’ın dönüşüm sürecinde kent-doğa mücadelesinde keskin hatların oluştuğu sınırlar, kentleşme baskısının ihlal tehdidi ve bu tehdit karşısında var kalma mücadelesi veren müstakil yerleşim, tarım alanları, hayvancılık ve gıda üretimi gibi doğa bileşenlerinin son direniş örnekleri belgelenmeye çalışılmıştır. Yaklaşım olarak doğa-kent zıtlığını temel alan projenin temel argümanı, kentleşme baskısı ile yüz yüze olan doğal alanlarda geçiş sürecinde keskin sınırlar ve zıtlıklar oluştuğu; ancak bir süre sonra bu zıtlığın yerini kentleşme lehine bir benzeşme, aynılaşma ve yok oluş beraberinde homojen bir kent dokusuna, yani uyuma bıraktığıdır.