Göç… Zamansal, ruhsal veyahut mekânsal bir A noktasından B noktasına yapılan yolculuk olarak bakarsak bu kavrama -yolda olma halini de dahil ederek pek tabii- kişiyi A’dan B’ye taşıyan bir duygu, bir haber, bir değişim, dönüşüm ya da zamandır diyebiliriz. Dünya halleri içinde salt bedenin yer değiştirmekle kalmıyor, ruhun da başka noktalara varıyor; bir an önceki gerçekliğin bir an sonra farklı bir gerçekliğe evriliyorsa göç halindesin demektir. Babasını yıllar önce kaybetmiş. Annesine, kız kardeşlerine, sonra eşine ve nihayet çocuklarına kol kanat geren bir evlat, bir abi, bir koca ve baba olmuş. Yıllar öncesinde öyleymiş bu, hâlâ öyle. Yaşamı boyunca kendisine hiç sorun çıkarmayan kalbi, bir sabah ağrıyla uyanıyor. Ambulans ile en yakın tıp fakültesine gönderiliyor. İki damarın yüzde doksan dokuzu çalışmıyor. Bacak toplardamarının kalbe göçü gerçekleştiriliyor. Hayat devam ediyor… Kalmadığı yerden. Yeni bir yerden. Bu çalışmaya dair: Çalışma hastanede bekleme sürecinde cep telefonu ile çektiğim karelerden oluşmaktadır. Düzenlemeler Snapseed ile yapılmıştır.